- MEYVE
- (C: Meyvecât) f. Meyva, yemi
Yeni Lügat Türkçe Sözlük . 2009.
Yeni Lügat Türkçe Sözlük . 2009.
meyve — is., bit. b., Far. mīve 1) Bitkilerde çiçeğin döllenmesinden sonra yumurtalığın gelişmesiyle oluşan tohumları taşıyan, genellikle yenebilen organ, yemiş 2) mec. Ürün, sonuç, kâr Mektebimizin şapirografla basılan haftalık Fidan ında, en güzel… … Çağatay Osmanlı Sözlük
meyve ortası — is., bit. b. Yemişlerin meyve dışı ve meyve içi arasında bulunan sulu ve etli bölümü … Çağatay Osmanlı Sözlük
meyve ağacı — is. Meyve veren ağaç … Çağatay Osmanlı Sözlük
meyve bahçesi — is. İçinde meyve ağaçları olan bahçe … Çağatay Osmanlı Sözlük
meyve dışı — is., bit. b. Birinci zar … Çağatay Osmanlı Sözlük
meyve ezmesi — is. Meyvelerin ezilmesi sonucu elde edilen yiyecek … Çağatay Osmanlı Sözlük
meyve içi — is., bit. b. Meyvelerde, tohumların bulunduğu iç bölüm … Çağatay Osmanlı Sözlük
meyve kabuğu — is., bit. b. Meyvenin dış yüzeyini kaplayan kalın tabaka … Çağatay Osmanlı Sözlük
meyve reçeli — is. Meyveden yapılan şekerli tatlı … Çağatay Osmanlı Sözlük
meyve sineği — is., hay. b. Meyvelere musallat olan sinek türü … Çağatay Osmanlı Sözlük